Page 14 - TULP E-News Letter Vol.5
P. 14

13            จดหมายข่่าวอิิเล็็กทรอินิิกส์์ มหาวิทยาล็ัยธรรมศาส์ตร์ ศนิยล็าปาง
                                                                 ์
                                                                  ำ
                                                               ู
                  Alumni Talk


                                                               ชูื�อ : ฆฤน มีใจคื้า (Klinn Meechaikha)

                                                                                  ิ
                                                               คืณะ / สาขา : คืณะศล่ป๋กรรมศาสต์ร ์
                                                                             ั
                                                               สาขาออกแบบหต์ถอต์สาหกรรม
                                                                                 ุ
                                                               ป๋๋ทุี�เริ�มเข้าศ้กษา : 2551
                                                                        ุ
                                                               อาชูีพป๋ัจจบัน : Graphic Design / Product Design
                                                                      ต่ั�งแต่่เด็กจน์โต่ ได�ศ่กษาเลั่าเรื่่ยุน์อยุ้่ใน์จังห้วัดลัำปุางมา
                                                                                       ่
                                                                        �
                                                               โดยุต่ลัอด ดวยุความที่�เรื่าเกิดที่ลัำปุาง ใน์เรื่�องของการื่เรื่่ยุน์
                                                                                ่
                                                                                       �
                                                                                                 ่
                                                                                    ่
                                                                                                    ่
                                                               ที่างครื่อบครื่ัวไม่เคยุบังคับเรื่�องการื่เรื่่ยุน์เลัยุ ช่วงที่�จะต่องเลัอก
                                                                                                        �
                                                                                                           ่
                                                               มห้าวที่ยุาลัยุได�ต่ัดสูน์ใจเลัอกที่�จะอยุ่ลัำปุางเห้มอน์เดิม ครื่อบครื่ัวให้ �
                                                                             ิ
                                                                                 ่
                                                                   ิ
                                                                                    ่
                                                                                        ้
                                                                       ั
                                                                                               ่
                                                               อสูรื่ะใน์การื่ต่ัดสูิน์ใจที่�งห้มด ใน์ต่อน์น์�น์เรื่าเองก็ไม่รื่้�จรื่ิง ๆ ว่าต่ัวเอง
                                                                              ั
                                                                ิ
                                                                                         ั
                                                                                      ั
                                                               ต่องการื่จะเรื่่ยุน์อะไรื่ เพิ่�อน์ ๆ สูมยุที่�เรื่่ยุน์อยุโรื่งเรื่่ยุน์ปุรื่ะชาวิที่ยุน์น์
                                                                                        ่
                                                                                             ้
                                                                                                           ์
                                                                �
                                                                                             ่
                                                                                                            �
                                                                                                            ั
                                                               สู่วน์ให้ญ่ก็จะไปุศกษาต่่อเก่ยุวกับภัาษาจ่น์ เพิรื่าะเปุ็น์โรื่งเรื่่ยุน์
                                                                            ่
                                                                                   �
                                                                                     ั
                                                                ่
                                                                                                            �
                                                                                     �
                                                               ที่�เน์�น์ภัาษาจ่น์ แต่่ ณ ต่อน์น์น์เรื่ามองว่าต่ัวเองเปุน์เด็กห้ัวชา
                                                                                                     ็
                                                                                        ่
                                                                                                     ่
                                                                                                           ่
                                                               เรื่่ยุน์ไม่เก่ง แต่่ชอบวาดรื่้ปุแลัะมความสูุขกับมน์ จงสูน์ใจที่�จะ
                                                                                                  ั
                                                                                               ิ
                                                                    ่�
                                                               เรื่่ยุน์เกยุวการื่ออกแบบ แลัะเห้น์ว่าที่างมห้าวที่ยุาลััยุธรื่รื่มศาสูต่รื่  ์
                                                                                     ็
                                                                                         ่
                                                                ้
                                                                            ิ
                                                                       ่
                                                                  ์
                                                                                       �
                                                                                       ่
                                                               ศน์ยุลัำปุาง มคณะศลัปุกรื่รื่มศาสูต่รื่ ซึ่งมสูาขาสูอน์เกยุวกบการื่ออกแบบ
                                                                                      ์
                                                                                                 ่
                                                                                                    ั
                                                                                                 �
                                                                                                  ่
                                               ั
                                                                                      ่
                                                          ่
                                                                         �
                                                                           �
            ช�อว่า สูาขาออกแบบห้ัต่ถอุต่สูาห้กรื่รื่ม ต่อน์น์�น์ไม่ลัังเลัแลัะเลัอกสูอบต่รื่งที่ัน์ที่ ไดเขาเรื่่ยุน์เปุ็น์รื่่น์ที่� 4 ของสูาขา ถอเปุ็น์รื่่น์แรื่ก ๆ
                                                                      ่
             ่
                                                                                                       ุ
                                                                                    ุ
                                                                            ิ
            เลัยุที่่เด่ยุว เบ่�องต่�น์เรื่าม่พิ่น์ฐาน์ใน์การื่วาดรื่้ปุแลัะม่ความสูน์ใจใน์เรื่่�องของการื่ออกแบบสูน์ค�าผู้ลัต่ภััณฑ์ ซึ่่�งการื่เรื่่ยุน์ใน์สูาขาน์่�จะเน์�น์ไปุ
                               �
                                                                                 ิ
                                                                                                        ิ
                                                                                        �
                              ์
                                                                                ั
             ่
                                                 ิ
                                                            ่
                                                                     ั
                                                                                           �
            ที่�การื่ได�พิัฒน์าผู้ลัต่ภััณฑชุมชน์แลัะการื่ออกแบบผู้ลัต่ภััณฑ์ให้ม่ให้�มความรื่่วมสูมยุ โดยุการื่ใช�ที่รื่พิยุากรื่ใน์ที่องถิน์ผู้สูมผู้สูาน์กับภั้มปุัญญา
                         ิ
                                                                �
                ิ
                                     �
             �
                                                                                                     ่
                                                                                                         ่
                                        ิ
                                                                                                         ้
            ที่องถ�น์ เกิดการื่สูรื่างคุณค่าให้�กับที่องถ�น์ ห้ลัังจากเรื่่ยุน์จบมา ที่ำให้�เรื่าได�รื่้ว่าอาช่พิการื่งาน์ของเรื่าก็สูามารื่ถเต่ิบโต่ไดใน์ขณะที่�เรื่าอยุแต่่ใน์
                         �
                                                                                               �
                                                                                       ั
                                                                                  ็
            จังห้วัดลัำปุาง ใน์เสู�น์ที่างของเรื่า โดยุที่่�ม่อาจารื่ยุ์เจน์ ผู้ศ.ศรื่่ชน์า เจรื่ิญเน์ต่รื่ อาจารื่ยุ์ใน์คณะ ที่่�เปุน์แรื่งบน์ดาลัใจใน์การื่ที่ำงาน์ออกแบบ
                           ็
                      ั
                                                                                ็
                                                   ็
            แลัะรื่่วมงาน์กน์มาเปุน์เวลัาห้ลัายุปุ๋ห้ลัังจากเรื่่ยุน์จบ เปุน์ความโชคด่ที่่�ถ่งแม�จะเรื่่ยุน์จบมาแลั�ว กยุังได�อยุ้่กับอาจารื่ยุ์ของเรื่า ได�เรื่่ยุน์รื่้�แลัะ
            พิัฒน์าไปุด�วยุกน์จน์ถ่งทีุ่กวน์น์่� ได�น์ำความรื่ทีุ่กอยุ่างที่่�เรื่่ยุน์มาใช�อยุ่างเต่็มที่่�จรื่ิง ๆ การื่ได�พิัฒน์าผู้ลัต่ภััณฑชุมชน์ที่�องถิน์ การื่ได�ออกแบบ
                               ั
                                           ้�
                                                                                                �
                                                                                        ์
                       ั
                                                                                   ิ
                                                                                               �
                              ์
                                                                                                   ็
                        ั
            งาน์กรื่าฟิิกที่่�ด่งอต่ลัักษณชุมชน์ออกมา น์อกจากจะเปุน์อาช่พิของเรื่าแลั�ว ยุังเพิิ�มม้ลัค่า สูรื่�างรื่ายุได�ให้�กับคน์ใน์ที่�องถิน์ เปุน์อาช่พิที่่�เรื่าได�
                                                   ็
                                                          ิ
                                           ็
                                                                                                      ั
                                                             ิ
                                                ์
            ชน์ใจที่่�ได�เข�าไปุช่วยุเห้ลั่อพิวกเขา แลัะได�เห้น์เสูน์ห้มุมมองด�าน์วถ่ช่วต่ งาน์ฝุ่๋ม่อของลัำปุางใน์ห้ลัายุ ๆ มต่ิ ที่่�เรื่ายุังไม่เคยุได�สูัมผู้สู แลัะเรื่า
                                               ่
             ่�
                                                                                      ิ
              ็
            เปุน์ผู้้�ที่่�น์ำสูิ�งเห้ลั่าน์่�มาผู้่าน์กรื่ะบวน์การื่ออกแบบให้�ด้รื่่วมสูมยุ น์อกจากน์่� การื่เข�าไปุพิัฒน์าต่่อยุอดผู้ลัต่ภััณฑยุังช่วยุสู่งเสูรื่ิมการื่ที่่องเที่่�ยุว
                                                                                    ิ
                                                                                         ์
                                                       ั
            ให้�จังห้วัดบ�าน์เกิดของเรื่าอ่กด�วยุ
                                      ิ
                                                  �
                   ยุ�อน์ไปุต่อน์ที่่�จะเข�ามห้าวที่ยุาลััยุ ใน์ต่อน์น์ัน์ต่ัวเรื่าเองไม่ได�อยุากจะไปุอยุ้่ที่่�อน์ อยุากอยุ้่ที่่�ลัำปุาง ถ่งแม�คน์รื่อบข�างจะพิยุายุาม
                                                                          ่�
                                                                                   ็
            บอกเรื่าว่า ที่ำไมไม่ไปุเรื่่ยุน์ที่่�อน์เพิ่�อห้าปุรื่ะสูบการื่ณ์ แน์ะน์ำเสู�น์ที่างที่่�พิวกเค�าคิดว่าด่ที่่�สูุด ความเห้น์มากมายุลั�อมรื่อบต่ัวเรื่า ซึ่่�งสูิ�งที่่�พิวก
                                 ่�
                                                                   ่
                                                                                               ้
                                                                                               ่
            เขาแน์ะน์ำน์น์ เปุน์สู�งที่ถกต่องแลัะดมาก แต่ฟิังแลัวเรื่าก็แอบกดดน์ ขณะเดยุวกน์ เรื่าก็ไม่เคยุคิดว่าการื่ต่ัดสูน์ใจอยุแต่ใน์ที่�เดิม ๆ ของ
                              ้
                                                                      ั
                                                                                                  ่
                                                            ั
                                �
                                                                                                     ่
                     �
                     ั
                         ็
                                       ่
                                                                                          ิ
                           ิ
                                                 �
                             ่
                                             ่
                             �
                                                                      ิ
                                                                                          �
            เรื่าเปุน์สูิ�งที่่�ผู้ิด แลัะยุังคงเลั่อกอยุ่างที่่�ต่ั�งใจเอาไว� ต่�องขอขอบคุณครื่อบครื่ัวที่่�ให้�อสูรื่ะเรื่่�องน์่�มาโดยุต่ลัอด ดังน์ัน์ สูิ�งที่่�อยุากจะบอกกับรืุ่่น์
                ็
                                                                          ั
                                                                ็
            น์�องเกยุวกับเรื่่�องของการื่ปุรื่ะสูบความสูำเรื่็จ สู่วน์ต่ัวมองว่า บางครื่ั�งเรื่ากสูบายุ ๆ กับมน์บ�างก็ได� ไม่เครื่่ยุด ไม่กดดน์ต่ัวเองมากจน์เกน์ไปุ
                                                                                                          ิ
                                                                                              ั
                 ่�
                 ่
                                                                                             ั
                                                                                            ้�
            แต่่ก็ไมถ่งกับไรื่�วิน์ยุ ลัะที่ิ�งความต่ั�งใจซึ่ะที่่เด่ยุว กลัาง ๆ กับมน์ ที่ดลัองที่ำ ถ�ามน์ไม่ใชห้รื่่อเกิดข�อผู้ิดพิลัาด เรื่่ยุน์รื่มน์ เช่�อว่าทีุ่กคน์ปุรื่ะสูบ
                                                       ั
                                                                         ่
                                                                    ั
                         ั
                                                                                                      ์
                                                                                                           ้
                                                                                                     ่
                                                                                        ็
                                                                                                       ั
                                                                                                           ่
            ความสูำเรื่็จไดใน์รื่้ปุแบบของต่ัวเอง การื่ปุรื่ะสูบความสูำเรื่็จไมมสู้ต่รื่ห้รื่อรื่้ปุแบบที่ต่ายุต่ัว ทีุ่กคน์ม่สูไต่ลั์เปุน์ของต่ัวเอง เสูน์ห้มน์อยุต่รื่ง
                                                                       �
                                                                       ่
                      �
                                                         ่
                                                          ่
                                                               ่
                                                              �
            น์ัน์ ห้รื่่อบางที่่เรื่าอาจไมต่�องยุ่ดต่ิดกับคำ ๆ น์่� เลัยุก็ได� อยุ่าปุลั่อยุให้ใครื่มาต่ัดสูน์วธ่การื่ของเรื่า ยุัดเยุ่ยุดวธ่การื่ของพิวกเขา เพิ่�อให้เปุน์
                                                                                                            ็
                                                                                        ิ
                              ่
             �
                                                                        ิ
                                                                                                          �
                                                                      ิ
            บลั็อกเด่ยุวกน์ห้มด จน์เรื่าต่�องกดดน์ต่ัวเอง ซึ่่�งเรื่าจะรื่ับฟิังสูิ�งด่ ๆ จากคน์อน์ ๆ ปุรื่ับใช�กับต่ัวเรื่าอยุ่างม่สูต่ิ เคารื่พิคน์อน์แลัะเคารื่พิต่ัวเอง
                                     ั
                                                                                                ่�
                                                                 ่�
                     ั
                                                                                       �
                                    ่
            การื่เรื่่ยุน์ห้รื่่อที่ำงาน์ อาจจะไม่ใชสูิ�งที่่�เรื่ารื่ัก 100% แต่่อยุ่างน์�อยุก็เลั่อกสูิ�งที่่�เรื่าถน์ัด อยุ่าที่ำให้�ช่วต่แสูน์สูัน์ของเรื่าทีุ่กข์จน์เกน์ไปุ ใน์สู่วน์
                                                                                  ิ
                                                                                                     ิ
            ของช่วต่การื่ที่ำงาน์ ความ productive เปุน์สูิ�งที่่�น์่าชน์ชม แต่่ที่่�สูุดแลั�ว ห้ากเรื่า productive จน์ไม่เห้ลั่อเวลัาให้�กับต่น์เองห้รื่่อคน์ที่่�เรื่ารื่ัก
                                                  ่�
                                          ็
                 ิ
                                                                                                   ุ
                                                      ็
                                    ่
                                                                                                          ิ
                                                             �
                               ั
            จน์ที่ำลัายุสูุขภัาพิ เรื่าว่ามน์ไม่เที่อ่กต่่อไปุ เพิรื่าะเรื่าเคยุเปุน์คน์ ๆ น์ัน์มาก่อน์ คน์ที่่�บ�างาน์ คน์ที่่�ใจรื่�ายุกับต่ัวเอง ห้าสูมดลัให้�กับช่วต่ที่ั�ง
               ั
            ใน์วยุเรื่่ยุน์แลัะการื่ที่ำงาน์ อาจจะที่ำได�ยุากสูำห้รื่ับใครื่ห้ลัายุ ๆ คน์ แต่่ก็อยุากให้�ลัองเรื่ิ�มด้ค่ะ เอาใจช่วยุทีุ่ก ๆ คน์ค่ะ
                   สูุดที่ายุน์� ขอขอบคุณมห้าวิที่ยุาลัยุธรื่รื่มศาสูต่รื่์ ศ้น์ยุ์ลัำปุาง แลัะคณะศิลัปุกรื่รื่มศาสูต่รื่์ สูาขาออกแบบห้ัต่ถอุต่สูาห้กรื่รื่ม
                       �
                                            ั
                          ่
                                                                                                  ่
             �
                             ่
                               �
            ดวยุการื่เรื่่ยุน์การื่สูอน์ที่�เขมข�น์ ที่ำให้เรื่าใสู่ใจรื่ายุลัะเอ่ยุดที่�งการื่เรื่่ยุน์แลัะการื่ที่ำงาน์งาน์สู่ง เปุน์สูาขาที่�เรื่่ยุน์ห้น์ักเลัยุที่เด่ยุว ออกแบบ
                                       �
                                                                                 ็
                                                                                       ่
                                                       ั
                                                     ็
            ที่ำชิน์งาน์มากมายุ ฝุ่ึกวน์ยุแลัะความอดที่น์ ด�วยุความเปุน์เด็ก เรื่าก็จะบน์อยุ้่ต่ลัอดว่า ที่ำไมถ่งเรื่่ยุน์ห้น์ักเห้ลั่อเกน์ แต่่สูิ�งเห้ลั่าน์ัน์ก็อยุ้่ใน์
                                                                ่
                                                                                                       �
                             ิ
                              ั
               �
                                                                                            ิ
                     �
                                                                             �
                                                                                                            ็
            ต่ัวเรื่า ที่ำให้การื่ที่ำงาน์ใน์ปุัจจบน์ กลัายุเปุน์คน์ที่่�ลัะเอ่ยุด รื่อบคอบ ใสู่ใจใน์การื่ที่ำงาน์ทีุ่กชิน์ เพิ่�อสูรื่�างสูรื่รื่คผู้ลังาน์ที่่�ม่คุณภัาพิ แลัะเปุน์
                                                                                         ์
                                           ็
                                   ั
                                  ุ
            คน์ที่ำงาน์ที่่�ม่คุณภัาพิต่่อไปุ..
                                                                                                      ็
                                                                        ่
                                      �
                          ็
                                             ั
                                                                                                         ิ
                                                                      ั
                                                                     ุ
                   แลัะขอเปุน์กำลัังใจให้�รื่่น์น์องทีุ่กคน์ที่�งการื่เรื่่ยุน์ การื่ที่ำงาน์ ใน์โลักปุัจจบน์ที่�เรื่ารื่ับข่าวสูารื่ได�ง่ายุแลัะรื่วดเรื่็ว เรื่ามองเห้น์ช่วต่ของ
                                   ุ
            คน์อน์ ๆ ที่ำสูิ�งต่่าง ๆ มากมายุ การื่ present ความสูำเรื่็จใน์รื่้ปุแบบต่่าง ๆ ของคน์อน์ ๆ ที่่�เรื่าเห้น์ คิดว่าห้ลัายุ ๆ คน์อาจจะเผู้ลัอกดดน์
               ่�
                                                                                 ็
                                                                         ่�
                                                                                                            ั
                                                                                                �
                  ่
                               ็
                                              ์
                                          ็
                                                                                                   ็
            ต่ัวเองไมว่ามากห้รื่่อน์�อยุกต่าม บางครื่ั�งเปุน์ทีุ่กขที่ั�งต่ัวเรื่าเองแลัะคน์รื่อบข�างที่่�เค�ารื่ักเรื่า ซึ่่�งถ�าเรื่าไม่ได�มองผู้้�คน์เห้ลั่าน์ัน์เปุน์ inspiration
                                             �
                                                      ็
                                                                                    ่
                                                                 ั
            ที่่�ด่ แต่่เผู้ลัอน์ำต่ัวเองเข�าไปุเปุรื่่ยุบเที่่ยุบ เม่�อน์ัน์จะกลัายุเปุน์พิลัังงาน์ลับที่น์ที่่ สู่วน์ต่ัวคิดว่า เรื่าอาจไมต่�องยุ่ดต่ิดกับคำว่า “คืวามสำเร็จ”
                                                                �
                                                                                    ่�
            แค่ ณ ต่อน์น์่� ขณะน์่� ที่่�เรื่ากำลัังเรื่่ยุน์ห้รื่่อที่ำอะไรื่อยุ้่กต่าม ต่ั�งใจกับสูิ�งน์ัน์ จรื่ิงใจกับต่ัวเองแลัะคน์อน์ ๆ ผู้ิดพิลัาดเพิ่�อที่่�เรื่าจะได�เรื่่ยุน์รื่  ้�
                                                    ็
                �
                                                                   ่
                                                          ็
            ห้าเลั่ยุงต่ัวเองได� ม่ความสูุขใน์เรื่่�องการื่เรื่่ยุน์ การื่ที่ำงาน์ ไม่มากกน์�อยุ แลัะไมลั่มที่่�จะใจด่กับต่ัวเองค่ะ
   9   10   11   12   13   14   15   16   17   18   19